Τελικά έψαξα το θέμα και βρήκα ότι το μόνο μειονέκτημα των ακρυλικών μπανιερών που είναι ο υπόκωφος ήχος όταν κάτι πέφτει πάνω τους, λύνεται αν από κάτω ο τεχνίτης βάλει μεγάλη βάση-εδραίωση, πολλά μπάζα δηλαδή και όχι δυο-τρία τούβλα. Υπάρχουν και έτοιμες ειδικές βάσης. Ακόμα καλύτερα μπορεί να μπει ενισχυμένη ακρυλική μπανιέρα που από κάτω έχει μια τάβλα από ξύλο θαλάσσης.
Ακόμα μέσα σε πέντε μήνες από τότε που ανήρτησα την φώτο η σκουριά προχώρησε πολύ σε σημείο που το σκουριασμένο σημείο να κουνιέται με το δάκτυλο. Ο αδελφός μου που ξέρει από ηλεκτροσυγκόλληση κόλλησε ένα κομμάτι σίδερο. Το έκανε πολύ γρήγορα και έτσι δεν πρόλαβα να ρίξω αφρό πολυουρεθάνης από μέσα για προστασία από σκουριά. Βέβαια το κομμάτι σίδερο που έβαλε έχει τετράγωνο προφίλ οπότε δεν μπορούσε να μπει ακριβώς εκεί μέσα και πολυουρεθάνη. Όπως βλέπετε και στην φώτο οι ραφές της ηλεκτροσυγκόλλησης δεν έγιναν σε όλο το περίγραμμα οπότε θα βάλω και τον δοκιμασμένο εποξικό στόκο που πρότεινε πριν ο Κυριακίδης που αντέχει και στην υγρασία. Απ' όσο ξέρω οι εποξικές κόλλες είναι οι καλύτερες για σίδερο.
Το μέταλλο της μπανιέρα επειδή είναι ψυχρό μπορεί κάλλιστα να μαζέψει την υγρασία του WC. Έχω ακούσει από υδραυλικό και για τρύπα στα πλακάκια της μπανιέρας για να αερίζεται ο χώρος εκεί μέσα, ώστε να μην μαζεύονται συμπυκνώματα από την εσωτερική πλευρά και παραπονιέται ο από κάτω γείτονας για υγρασία!100_0886.jpg