Η κεραία δωματίου, ένα απλό καλωδιάκι μήκους 3-5 μέτρων είναι αρκετή.
Κάποτε χρησιμοποιούσαμε εξωτερική κεραία σχήματος Γ ή Τ, από γυμνό πολύκλωνο χάλκινο "σύρμα κεραίας", μήκους 20-30 μ., με λευκούς μονωτήρες πορσελλάνης "αυγά" και ειδικό εύκαμπτο "καλώδιο καθόδου" με χοντρή μαύρη μόνωση.
Ή "κεραία σπιράλ δωματίου", κρεμασμένη μεταξύ 2 απέναντι τοίχων. Υπήρχε στα καταστήματα ηλεκτρονικών (τότε "ανταλλακτικών ραδιοφώνων"). 'Ηταν ένα ελατήριο από γυμνό χάλκινο σύρμα, μήκους καμμιά 25ριά εκ και διαμέτρου 1.5 εκ, που άνοιγε σε άνοιγμα μερικών μέτρων. Με 2 λευκά μονωτικά δαχτυλίδια στις άκρες και κάθοδο λεπτό λευκό σπιράλ καλωδιάκι.
Αλλά και ο μεταλλικός σουμιές ενός ξύλινου κρεβατιού ήταν κατάλληλος (αρκεί η κεραία να μην ήταν υπό τάση!).
'Οσο για τη γείωση (τότε τη λέγανε... "προσγείωση"!) χρησιμοποιούσαμε τον σωλήνα της ύδρευσης ή του καλοριφέρ. Πολλά ραδιόφωνα είχαν για σύμβολο της "προσγείωσης" (GND) το σκίτσο μιας ...βρύσηςπου έσταζε νερό.





.
που έσταζε νερό.
Απάντηση με παράθεση