Αναφέρεις δύο διαφορετικά προβλήματα.

Οσον αφορά το κούνημα για να ανάψουν, προφανώς είναι κακής ποιότητας οι υποδοχές, και δεν ξέρω τί μπορείς να κάνεις γι'αυτό.

Για το συχνό κάψιμο: οι λάμπες αλογόνου δεν καίγονται τόσο γιατί εξάντλησαν το χρόνο ζωής τους, όσο τυχαία, κατά το άναμμα. Εξηγώ: όλων των ειδών οι λάμπες πυράκτωσης, έχουν ένα νήμα που θερμαίνεται με τη διέλευση του ρεύματος (φαινόμενο Joule) και φωτοβολεί. Το νήμα κατασκευάζεται έτσι ώστε στην κανονική λειτουργία να έχει τη σωστή τιμή αντίστασης που αντιστοιχεί στην τάση τροφοδοσίας για την προδιαγεγραμμένη ισχύ της λάμπας. Το πρόβλημα είναι ότι η αντίσταση των μετάλλων (και κατά συνέπεια και του νήματος) αυξάνει με την αύξηση της θερμοκρασίας, πράγμα που έχει σαν συνέπεια το κρύο νήμα να έχει χαμηλότερη αντίσταση από το θερμό. Τη στιγμή λοιπόν που γυρνάμε το διακόπτη για να ανάψουμε τη λάμπα, το νήμα έχει χαμηλότερη αντίσταση, και κατά συνέπεια τραβάει περισσότερο ρεύμα μέχρι να ζεσταθεί. Η μεταβατική κατάσταση (κρύο -> ζεστό) διαρκεί ελάχιστα, κάποια χιλιοστά ή εκατοστά του δευτερολέπτου. Ο χρόνος αυτός όμως αρκεί για να γίνει η ζημιά. Θυμίζω ότι τροφοδοτούμε τη λάμπα με εναλλασσόμενο ρεύμα, συχνότητας 50Hz, και εδώ ακριβώς είναι που μπαίνει ο παράγοντας τύχη: σε ποιό σημείο της περιόδου της τάσης θα κλείσει ο διακόπτης. Αν αυτό συμβεί σε φάση που η τάση είναι σχετικά μακριά από την κορυφή, όλα καλά. Αν όμως έχουμε την ατυχία να πέσουμε κοντά στην κορυφή, ο συνδυασμός υψηλής στιγμιαίας τάσης με χαμηλά αντίσταση νήματος οδηγεί σε υψηλή τιμή ρεύματος, και η λάμπα καίγεται. Για να γίνει πιο κατανοητό αυτό, είναι χρήσιμο να πούμε επιπλέον ότι τα π.χ. 230V ή 12V ονομαστική τάση της λάμπας είναι στην πραγματικότητα η RMS (μέση ενεργός) τιμή της τάσης, αλλά η κορυφή είναι 325V και 17V αντίστοιχα (επί ρίζα του δύο δηλαδή). Αν λοιπόν η λάμπα των 230V φάει καμμιά τρακοσαριά όταν είναι κρύα, την ακούει κανονικά.

Εχοντας λοιπόν κατανοήσει την αιτία του φαινομένου, οι προφανείς απλές λύσεις είναι (α) η χρήση dimmer, ώστε να μην ξεκινάει η λάμπα με πλήρη τάση, ή (β) η χρήση ανόρθωσης και εξομάλυνσης (τροφοδοτικό) ώστε η λάμπα να παίρνει συνεχές ρεύμα σταθερής τιμής (τάσης όσο η RMS του εναλλασομένου). Υπάρχουν και πιο σύνθετες λύσεις, όπως π.χ. η χρήση ανιχνευτή διέλευσης από το μηδέν για την έναυση, αλλά πάμε μακριά. Στην περίπτωση του οικιακού φωτιστικού, νομίζω ότι η απλούστερη λύση είναι το dimmer.